Als therapeut maak ik regelmatig bijzondere en diepgaande gesprekken mee. Cliënten delen ervaringen, gedachten en gevoelens met mij over de fragiliteit van het leven en de onontkoombare vergankelijkheid. Alle verhalen geven een indringend beeld van onze menselijke ervaring en de zoektocht naar betekenis te midden van deze broosheid.
Ervaringen van verlies dienen als een spiegel. Ze dwingen niet alleen om de fragiliteit van het leven te erkennen, maar ook om dieper na te denken over wat echt belangrijk is. Het maakt je bewust van wat er werkelijk toe doet. En soms is dat een zoektocht.
Zo wordt er tijdens de gesprekken niet alleen ruimte geboden voor reflectie maar ook voor groei. Dat betekent soms loslaten wat niet meer dienend is, maar ook waarderen wat er in het heden is.
Rouw en verlies verandert de lens waardoor we naar het leven kijken.
